Αιτιατική

Η αιτιατική
Σε αιτιατική τίθενται:
Α) Το υποκείμενο του απαρεμφάτου στην ετεροπροσωπία	Δεῖ ὑμᾶς αὐτῶν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι.
Β) Το αντικείμενο	1. Ρήματος μονόπτωτου: Ταύτην ἔλαβον τὴν δόξαν διὰ τὰ εἰρημένα.
	2. Ρήματος διπτώτου: Ἀλέξανδρος Ἀρετήν ᾔτει δόρυ ἕτερον.
	3. Απαρεμφάτου: Δεῖ ἐμπειρίαν λαβεῖν.
	4. Μετοχής: Τροφὴν δὲ μὴ λαμβάνοντα καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα φθείρεται.
Γ) Το κατηγορούμενο του κατά αιτιατική αντικειμένου	Φίλον αὐτὸν ἐνόμισαν. Τύραννον εἴλοντο τὸν Πιττακόν.
Δ) Η αιτιατική απόλυτη μετοχή	Ἤσθοντο ἀδύνατον ὄν τὴν πόλιν ἑλεῖν.
Ε) Οι ομοιόπτωτοι προσδιορισμοί όρου που βρίσκεται σε αιτιατική	Ἑκατὸν ἄνδρας τοὺς πλουσιωτάτους ἔλαβον.
Στ) Ετερόπτωτοι προσδιορισμοί	Ἔφην εἶναι δεινὸς τὰ ἐρωτικά (της αναφοράς) Τὰ ζητούμενα ἐστιν ἴσα τὸν ἀριθμόν. (της αναφοράς)
Ζ) Επιρρηματικοί προσδιορισμοί	Ὁ ἄνθρωπος τὸν δάκτυλον ἀλγεῖ. (της αναφοράς) Ἔμεινεν αὐτοῦ ἡμέρας τέσσαρας. (του χρόνου)
Η) Προσδιορισμοί τροπικών επιρρημάτων με το ρήμα ἔχω	Εὖ ἔχει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν. (της αναφοράς)
Θ) Λέξεις που συντάσσονται με τα ομοτικά μόρια μά και νή	Μὰ τὸν Δία, οὐ ψεύσομαι πρὸς ὑμᾶς. Εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν λέγεις.
Ι) Λέξεις που σχηματἰζουν εμπρόθετους προσδιορισμούς με τις προθέσεις ἀμφί, ἀνὰ, διά, εἰς/ἐς, ἐπί, κατά, μετά, παρά, περί, πρός, ὑπέρ, ὑπό.	Ἔδοξε κατὰ τὴν ἀξιάν τιμᾶσθαι ἕκαστον. Ἐτράπετο ἐπὶ τὸ καταφαγεῖν τὴν πατρῷαν οὐσίαν.