Η Δοτική

Η ΔΟΤΙΚΗ
Σε δοτική τίθενται:
Α) Το αντικείμενο	1. Ρήματος μονόπτωτου: Ἀνάγκῃ δ’ οὐδὲ θεοὶ μάχονται. 2. Ρήματος δίπτωτου: Γυναῖκες ἀνδράσιν προῖκα διδόασιν. 3. Απαρεμφάτου: Τὸ θεῖον ὑπολαμβάνεται βοηθεῖν τοῖς ἀδικουμένοις. 4. Μετοχής: Ζῶσιν ἐμμένοντες ταῖς πρώταις τῆς φιλίας ὁμολογίαις.
Β) Η δοτική προσωπική	Ἔστι σοι ἀγρός; (κτητική) Πολλά αὐτοῖς γέγραπται. (του ενεργούντος προσώπου) Κακόν τί μοι ἐφαίνετο ἑτοιμαζόμενον. (του κρίνοντος προσώπου)
Γ) Η μετοχή η συνημμένη στο κατά δοτική αντικείμενο του ρήματος ή στη δοτική προσωπική	Οἱ πρέσβεις παρηκολούθουν αὐτῷ πορευομένῳ. Ἔδοξέ μοι μάρτυρας λαβόντι παραγενέσθαι.
Δ) Οι ομοιόπτωτοι προσδιορισμοί όρου που βρίσκεται σε δοτική	Οὔτε νόμοις οὔτε λόγοις ἀγαθοῖς πείθονται.
Ε) Ετερόπτωτοι προσδιορισμοί	Τῆς αὐτῆς πολιτείας ὑμῖν ἐπιθυμεῖ. (αντικειμενική) Τοῖς σώμασιν ἀδύνατοί εἰσιν. (της αναφοράς)
Στ) Επιρρηματικοί προσδιορισμοί	Τῇ ὑστεραῖᾳ ἐπί Συρακούσας ἔπλεον. (του χρόνου) Πολλοὶ δεσπόται βίᾳ ὑπὸ δούλων ἀπέθανον. (του τρόπου)
Ζ) Προσδιορισμοί επιρρημάτων	Ἅμα τῇ ἡμέρᾳ ἔπλει ἐπὶ τὰς Ἀργινούσας. (αντικειμενική) Ὀλίγῳ πρόσθεν ἐγέλασας ἐπ’ ἐμοί. (του ποσού)
Η) Λέξεις που σχηματίζουν εμπρόθετους προσδιορισμούς με τις προθέσεις ἀμφί, ἀνὰ, ἐν, ἐπὶ, μετὰ, παρά, περί, πρός, σύν, ὑπό	Ἐπὶ τούτοις ἄξιόν ἐστι ὀργισθῆναι. Βασιλεὺς σὺν στρατεύματι προσέρχεται.