· ΘΕΩΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
I. ΕΙΔΙΚΕΣ
ὅτι, ὡς (οὐ) |
2. ευκτική του πλαγίου λόγου |
| ὅτι (οὐ) |
II. ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. μερικής άγνοιας
τίς, ὅστις (τί. ὅτι) | |
ποῖος, ὁποῖος | |
πόσος, ὁπόσος | |
πόσοι, ὁπόσοι | |
πότερος, ὁπότερος | |
ὅς, ἥ, ὅ | |
ποῦ, ὅπου | |
ποῖ, ὅποι | |
πόθεν, ὁπόθεν | |
πότε, ὁπότε | |
πηνίκα, ὁπηνίκα | |
πῶς, ὅπως | |
πῇ, ὅπῃ |
2. ολικής άγνοιας
εἰ (οὐ) | |
μή | |
μὴ οὐ | |
πότερον... ἤ πότερα... ἤ |
III. ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ
1. ΡΗΜΑΤΑ ΚΙΝΗΣΗΣ
ὅπως, ὥς (μή) |
2. ΡΗΜΑΤΑ ΦΟΒΟΥ
μή (μὴ οὐ) | |
μή | |
μὴ οὐ | |
οὐ μή |
· ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ
I. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ
ὅτι, διότι, ὡς | |
| ἐπεί, ὅτε | |
| ἑπειδή, ἐπειδήπερ, ὁπότε |
II. ΤΕΛΙΚΕΣ
ἵνα, ὡς, ὅπως (μή) | |
III. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΕΣ
ὥστε (οὐ) | |
| ὥστε (μή) | |
| ὥστε | |
ἐφ’ ᾧτε |
I. ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ
1.
| εἰ (μή), ἐάν (μή) | ||
| εἴτε... εἴτε ἐάντε... ἐάντε | ||
| ὅταν, ὁπόταν ἐπάν, ἐπειδάν | ||
| εἴπερ | ||
| εἰ μὴ ἄρα | ||
| εἰ δὲ μή | ||
| ὥσπερ ἂν εἰ | ||
2. ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ
ΕΙΔΟΣ | ΥΠΟΘΕΣΗ | ΑΠΟΔΟΣΗ |
| 1. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ | εἰ + ΟΡΙΣΤΙΚΗ | ΟΡΙΣΤΙΚΗ |
| εἰ παύεται, | ἥδομαι | |
εἰ μὴ καλὰ πράττεις, | οὐκ εὖ πράττεις | |
| 2. ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ | εἰ + ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΛ ἐάν + ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ | ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ |
| εἰ παύσεται, | ἡσθήσομαι | |
| ἐὰν παύηται, | ἡσθήσομαι | |
| ἐὰν παύσηται, | ἡσθήσομαι | |
εἰ μὴ καλὰ πράξεις, | οὐκ εὖ πράξεις | |
ἐὰν μὴ καλὰ πράττῃς (πράξῃς), | οὐκ εὖ πράξεις | |
| 3. ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ ΠΙΘΑΝΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ | εἰ + ΕΥΚΤΙΚΗ | ΕΥΚΤΙΚΗ + ἄν |
| εἰ παύοιτο, | ἡδοίμην ἄν | |
| εἰ παύσαιτο, | ἡσθείην ἄν | |
εἰ μὴ καλὰ πράττοις (πράξαις), | οὐκ ἂν εὖ πράττοις (πράξαις) | |
| 4. ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΠΙΘΑΝΟ | εἰ + ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡ. | ΟΡΙΣΤΙΚΗ+ ἄν |
| εἰ ἐπαύετο, | ἡδόμην ἄν | |
εἰ μὴ καλὰ ἔπραττες, | οὐκ ἂν εὖ ἔπραττες | |
| 5. ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ | ἐάν (ὅταν, ὅστις ἄν) + ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ | ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ |
| ἐὰν παύηται, | ἥδομαι | |
ἐὰν (ὅταν) μὴ καλὰ πράττῃς, | οὐκ εὖ πράττεις | |
| ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ | εἰ + ΕΥΚΤΙΚΗ | ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ |
| εἰ παύοιτο, | ἡδόμην (ἥσθην) | |
| εἰ παύσαιτο, | ἡδόμην (ἥσθην) | |
εἰ μὴ καλὰ πράττοις (πράξαις, πράξειας), | οὐκ εὖ ἔπραττες. | |
II. ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΕΣ
εἰ καί, καὶ εἰ | · |
ἐὰν καί, καὶ ἐάν | |
| κἄν (μή) | |
| οὐδ’ εἰ, οὐδ’ ἐάν |
· ΧΡΟΝΙΚΕΣ
1. ΑΡΝΗΣΗ: οὐ)
| ὅτε, ὁπότε, ἡνίκα, ώς | |
| ἐπεί, ἐπειδή | |
| ἀφ’ οὗ, ἐξ οὗ | |
| ἐν ᾧ | |
| ὡς (ἐπειδὴ) τάχιστα | |
| ὡς (ἐπειδὴ) πρῶτον | |
| ἕως, μέχρι, ἕστε |
2. ΑΡΝΗΣΗ μή)
| ὅτε, ὁπότε | |
| ὅταν, ὁπόταν | |
| ἐπάν, ἐπειδάν |
3. πρίν
πρίν | |
· ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ
1. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΝΗΣΗ οὐ)
| ὅς, ἥ, ὅ ὅστις, ἥτις, | |
| οἷος, ὁποῖος | |
| ὅσος, ὁπόσος | |
| ὅσοι, ὁπόσοι | |
| ὁπότερος | |
| οὗ, ἔνθα, | |
| οἷ, ἔνθα, ὅποι | |
| ὅθεν, ἔνθεν, ὁπόθεν | |
| ὅτε, ὁπότε | |
| ἡνίκα, ὁπηνίκα | |
| ὡς, ὥσπερ, ὅπως | |
| ᾗ, ᾗπερ, ὅπῃ |
2. ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ
a. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ οὐ)
μεταπέμπομαι τὸν ἅνδρα, ὃς σοφός ἐστιν | ὅτι σοφός ἐστιν |
b. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΗ οὐ)
ὁ ἀνὴρ σοφός ἐστιν, ὃν μεταπέμπομαι | ὥστε μεταπέμπομαι |
c. ΤΕΛΙΚΗ μή)
μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς τὸν υἱὸν παιδεύσει | ἵνα τὸν υἱὸν παιδεύσῃ |
d. ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ μή)
μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς μὴ μῶρός ἐστιν. | εἰ μὴ μῶρός ἐστιν. |
μεταπέμψομαι τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς ᾖ. | ἐὰν σοφὸς ᾖ. |
| μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς ᾖ. | ἐὰν σοφὸς ᾖ. |
| μετεπεμπόμην ἂν τὸν ἄνδρα, ὃς σοφὸς ἦν. | εἰ σοφὸς ἦν. |
| μεταπεμποίμην ἂν τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς εἴη. | εἰ σοφὸς εἴη. |
| μετεπεμπόμην τὸν ἄνδρα, ὃς σοφὸς εἴη. | εἰ σοφὸς ἦν. |
