Γυμνάσιο Αρχαία Θεωρία Δευτερεύουσες προτάσεις

·  ΘΕΩΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

        I.            ΕΙΔΙΚΕΣ

ὅτι, ὡς (οὐ)	Εγκλίσεις προτάσεων κρίσεως       2.            ευκτική του πλαγίου λόγου
ὅτι (οὐ)

      II.            ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

                               1.            μερικής άγνοιας

τίς, ὅστις (τί. ὅτι)
ποῖος, ὁποῖος
πόσος, ὁπόσος
πόσοι, ὁπόσοι
πότερος, ὁπότερος
ὅς, ἥ, ὅ
ποῦ, ὅπου
ποῖ, ὅποι
πόθεν, ὁπόθεν
πότε, ὁπότε
πηνίκα, ὁπηνίκα
πῶς, ὅπως
πῇ, ὅπῃ

                               2.            ολικής άγνοιας

εἰ (οὐ)
μή
μὴ οὐ
εἴτε... εἴτε πότερον... ἤ πότερα... ἤ

 III.            ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΕΣ

                               1.            ΡΗΜΑΤΑ ΚΙΝΗΣΗΣ

ὅπως, ὥς (μή)

                               2.            ΡΗΜΑΤΑ ΦΟΒΟΥ

μή (μὴ οὐ)
μή
μὴ οὐ
οὐ μή

·  ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ

        I.            ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ

ὅτι, διότι, ὡς
ἐπεί, ὅτε
ἑπειδή, ἐπειδήπερ, ὁπότε

      II.            ΤΕΛΙΚΕΣ

ἵνα, ὡς, ὅπως (μή)
μή μὴ οὐ

   III.            ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΕΣ

ὥστε (οὐ)
ὥστε (μή)
ὥστε
ἐφ’ ᾧτε

        I.            ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ

1.        

εἰ (μή), ἐάν (μή)
εἴτε... εἴτε ἐάντε... ἐάντε
ὅταν, ὁπόταν ἐπάν, ἐπειδάν
εἴπερ
εἰ μὴ ἄρα
εἰ δὲ μή
ὥσπερ ἂν εἰ

2.       ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ

ΕΙΔΟΣ

ΥΠΟΘΕΣΗ

ΑΠΟΔΟΣΗ

3.  

1. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ	εἰ + ΟΡΙΣΤΙΚΗ	ΟΡΙΣΤΙΚΗ
	εἰ παύεται,	ἥδομαι
	εἰ μὴ καλὰ πράττεις,	οὐκ εὖ πράττεις
2. ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΟ	εἰ  + ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΛ ἐάν + ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ	ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ
	εἰ παύσεται,	ἡσθήσομαι
	ἐὰν παύηται,	ἡσθήσομαι
	ἐὰν παύσηται,	ἡσθήσομαι
	εἰ μὴ καλὰ πράξεις,	οὐκ εὖ πράξεις
	ἐὰν μὴ καλὰ πράττῃς (πράξῃς),	οὐκ εὖ πράξεις
3. ΑΠΛΗ ΣΚΕΨΗ ΠΙΘΑΝΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ	εἰ + ΕΥΚΤΙΚΗ	ΕΥΚΤΙΚΗ + ἄν
	εἰ παύοιτο,	ἡδοίμην ἄν
	εἰ παύσαιτο,	ἡσθείην ἄν
	εἰ μὴ καλὰ πράττοις (πράξαις),	οὐκ ἂν εὖ πράττοις (πράξαις)
4. ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΠΙΘΑΝΟ	εἰ + ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡ.	ΟΡΙΣΤΙΚΗ+ ἄν
	εἰ ἐπαύετο,	ἡδόμην ἄν
	εἰ μὴ καλὰ ἔπραττες,	οὐκ ἂν εὖ ἔπραττες
5. ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ	ἐάν (ὅταν, ὅστις ἄν) + ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ	ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ
	ἐὰν παύηται,	ἥδομαι
	ἐὰν (ὅταν) μὴ καλὰ πράττῃς,	οὐκ εὖ πράττεις
ΑΟΡΙΣΤΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ	εἰ + ΕΥΚΤΙΚΗ	ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ
	εἰ παύοιτο,	ἡδόμην (ἥσθην)
	εἰ παύσαιτο,	ἡδόμην (ἥσθην)
	εἰ μὴ καλὰ πράττοις (πράξαις, πράξειας),	οὐκ εὖ ἔπραττες.

      II.            ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΕΣ

εἰ καί, καὶ εἰ	·
ἐὰν καί, καὶ ἐάν
κἄν (μή)
οὐδ’ εἰ, οὐδ’ ἐάν

·         ΧΡΟΝΙΚΕΣ

1.       ΑΡΝΗΣΗ:  οὐ)

ὅτε, ὁπότε, ἡνίκα, ώς
ἐπεί, ἐπειδή
ἀφ’ οὗ, ἐξ οὗ
ἐν ᾧ
ὡς (ἐπειδὴ) τάχιστα
ὡς (ἐπειδὴ) πρῶτον
ἕως, μέχρι, ἕστε

2.       ΑΡΝΗΣΗ μή)

ὅτε, ὁπότε
ὅταν, ὁπόταν
ἐπάν, ἐπειδάν

3.       πρίν

πρίν

·  ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ

1.       ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΝΗΣΗ οὐ)

ὅς, ἥ, ὅ ὅστις, ἥτις,
οἷος, ὁποῖος
ὅσος, ὁπόσος
ὅσοι, ὁπόσοι
ὁπότερος
οὗ, ἔνθα,
οἷ, ἔνθα, ὅποι
ὅθεν, ἔνθεν, ὁπόθεν
ὅτε, ὁπότε
ἡνίκα, ὁπηνίκα
ὡς, ὥσπερ, ὅπως
ᾗ, ᾗπερ, ὅπῃ

2.       ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ

a.       ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ  οὐ)

μεταπέμπομαι τὸν ἅνδρα, ὃς σοφός ἐστιν

ὅτι σοφός ἐστιν

b.       ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΗ  οὐ)

ὁ ἀνὴρ σοφός ἐστιν, ὃν μεταπέμπομαι

ὥστε μεταπέμπομαι

c.        ΤΕΛΙΚΗ μή)

μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς τὸν υἱὸν παιδεύσει

ἵνα τὸν υἱὸν παιδεύσῃ

d.       ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ  μή)

μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς μὴ μῶρός ἐστιν.	εἰ μὴ μῶρός ἐστιν.
μεταπέμψομαι τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς ᾖ.	ἐὰν σοφὸς ᾖ.
μεταπέμπομαι τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς ᾖ.	ἐὰν σοφὸς ᾖ.
μετεπεμπόμην ἂν τὸν ἄνδρα, ὃς σοφὸς ἦν.	εἰ σοφὸς ἦν.
μεταπεμποίμην ἂν τὸν ἄνδρα, ὃς ἂν σοφὸς εἴη.	εἰ σοφὸς εἴη.
μετεπεμπόμην τὸν ἄνδρα, ὃς σοφὸς εἴη.	εἰ σοφὸς ἦν.