Εμπρόθετοι προσδιορισμοί στα αρχαία ελληνικά - πρὸς

πρὸς

με γενική:

• τόπος (=προς το μέρος), πχ. Χαλκὶς πρὸς τῆς Βοιωτίας κεῖται (= η Χαλκίδα βρίσκεται προς το μέρος της Βοιωτίας)
• καταγωγή ή αναφορά, πχ. γένος ἐξ  Ἁλικαρνασσοῦ τὰ πρὸς πατρὸς (=εκ μέρους του πατέρα μου)
• ποιητικό αίτιο, πχ. ὁμολογεῖται πρὸς πάντων (= από όλους)
• ιδιότητα, συμφωνία, το πρέπον, πχ. ἄτοπα λέγεις καὶ οὐδαμῶς πρὸς σοῦ (=καθόλου σύμφωνα με όσα σου ταιριάζουν), χρηστοῦ πρὸς ἀνδρὸς μηδὲν ἐννοεῖν κακῶν (= ιδιότητα του χρηστού άνδρα)
• επίκληση (σε όρκο, ικεσία, αναφώνηση),πχ. πρὸς παίδων καὶ γυναικῶν καὶ θεῶν ἱκετεύω ὑμᾶς, πρὸς θεοῦ, πρὸς θεῶν, τὶς οὕτως εὐήθης ἐστίν; 
• κρίση ή ενώπιον, πχ. πρὸς θεῶν ἀσεβής, πρὸς ἀνθρώπων αἰσχρὸς (=κατά την κρίση, ενώπιον των θεών...των ανθρώπων)
• ωφέλεια, πχ. σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς τῶν Θηβαίων μᾶλλον ἤ ἑυατῶν (=προς ωφέλεια, προς το συμφέρον..)

με δοτική:

• τόπος, το πλησίον, πχ. πρὸς Βαβυλῶνι ἦν Κῦρος
• ενώπιον, πχ. πρὸς τῷ διαιτητῇ λέγω (=ενώπιον του διαιτητή, παρουσία του..)
• ενασχόληση, πχ. εἰμὶ (γίγνομαι..) πρός τινι (=ασχολούμαι με κάτι, είμαι προσηλωμένος σε κάτι)
• προσθήκη, πχ. πρὸς τοῖς εἰρημένοις, πρὸς τούτοις

με αιτιατική:

• τόπος, κίνηση ή κατεύθυνση, πχ. ὑπεχώρησαν πρὸς τὸν λόφον, πρὸς ἄρκτον, πρὸς μεσημβρίαν, ἄξομεν ὑμᾶς πρὸς αὐτούς
• χρόνος, το περίπου, πχ. πρὸς ἑσπέραν ἦν (=σχεδόν εσπέρα, προς το βράδυ)
• εχθρική σχέση, πχ. πρὸς τοὺς Θρᾷκας ἐπολέμησαν (=εναντίον των Θρακών)
• φιλική σχέση, πχ. συνηλλάγη πρὸς τοὺς οἴκοι (=συμφιλιώθηκε με τους εν την πατρίδα)
• αναφορά, πχ. πρὸς τὸν χειμῶνα καρτερικώτατος
• συμφωνία, αναλογία, σύγκριση, πχ. πρὸς δύναμιν τὴν αὐτων εὖ ποιοῦσι (=σύμφωνα, ανάλογα ), οὐδὲν τὰ χρήματα, πρὸς τὴν σοφίαν (=δεν αξίζουν τίποτα τα χρήματα σε σύγκριση με τη σοφία)
• σκοπός, πχ. πρὸς τί με ταῦτ' ἐρωτᾷς;, πρὸς χάριν λέγω (= για να ευχαριστήσω)
• τρόπος, πχ. πρὸς βίαν, (=βίαια), πρὸς ἀνάγκην, (=αναγκαίως), πρὸς καιρὸν (=επίκαιρα)