Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Δίφθογγοι

Οι δίφθογγοι της αρχαίας ελληνικής είναι έντεκα:


α) οχτώ κύριοι: αι,  ει, οι, υι, αυ, ευ, ηυ, ου
β) τρεις καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ


Οι δίφθογγοι γενικά είναι μακρόχρονοι:

  • παιδεύει, ὦ βασιλεῦ, ὦ γραῦ, ὦ βοῦ
Μόνο οι δίφθογγοι αι και οι λογαριάζονται βραχύχρονοι, όταν βρίσκονται στο τέλος ασυναίρετης κλιτής λέξης:
  • οἱ ναῦται, οἱ κῆποι
  • αλλά τοῖς ναύταις, τοῖς κήποις -οἱ  Ἑρμαῖ, τῇ ἠχοῖ, τῇ αἰδοῖ (συνηρημένες λέξεις)
Είναι όμως το αι και οι μακρόχρονοι στην κατάληξη της ευκτικής και στο τέλος των επιρρημάτων και επιφωνημάτων:
  • παιδεύοι, παιδεύσοι, παιδεύσαι (ευκτική)
  • οἴκοι, Ἰσθμοῖ, εὐοῖ, παπαῖ
Έτσι και η προσωπική αντωνυμία οἷ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.